Gromki łoskot spienionych fal na krańcu świata

Szum dzikich fal odbija się echem w ścianach kamiennej świątyni. Żywy turkus spienionych wód, majestatycznie wlewających się do bazaltowych wrót, zlewa się w barwną paletę wraz z odbijającą się w  krystalicznej tafli roślinnością.

Grota Fingala - ogromna, 20-metrowa jaskinia bazaltowych skał, położona na niezamieszkałym obszarze wysp Staffa, na archipelagu Hebrydy, u zachodnich wybrzeży Szkocji. Część Naturalnego Rezerwatu Przyrody na terenie National Trust for Scotland, mekka malarzy i muzyków, którzy, niezrażeni niedostępnością owego miejsca, licznie przybywają do skalnych wrót, by ujrzeć majestatyczne piękno dzikiej przyrody w pełnej krasie. Wyjątkowa budowa ścian skalnej groty – idealnie sześciokątne, wysokie kawałki bazaltowych skał, tworzących łukowate sklepienie, stanowi nieodkrytą po dziś dzień zagadkę dla przyrodników i badaczy naukowych. Przypuszcza się, że struktura, która przypomina olbrzymie organy kościelne, powstała na skutek gwałtownego ochładzania się lawy, z której są one zbudowane.

Grota ma wysokie łukowate wejście i wypełniona jest wodą, jednak dziś łodziom nie zezwala się już na wpłynięcie do wnętrza. Turyści mogą dostąpić zaszczytu podziwiania  nietypowej konstrukcji, podróżując pieszo, ściśle wytyczoną, wąską ścieżką, prowadzącą powyżej poziomu wody.

Odkryta w 1772 r przez naturalistę Jospeha Banksa jaskinia, nazwę swą zawdzięcza bohaterowi celtyckich ballad i opowieści autorstwa poety i historyka, Jamesa Macphersona. Majestatyczna grota rozpala wyobraźnię fanów mitologii Celtów, wedle przekazów której jaskinia jest pozostałością po potężnym moście wzniesionym przez szkockiego olbrzyma zwanego Fionn Mac Cumhaill. Według pradawnych podań, w pogoni za swoim rywalem Benandonnerem, przeprawiał się on właśnie w ten sposób do brzegów Irlandii Północnej, gdzie dziś znajdują się podobne głazy piętrzące się w Grocie Olbrzyma.

Mityczny szlak skalnych nasypów nazwany został Drogą Gigantów. Miejscowi zwą owo miejsce Uamh-Binn – grotą melodii, albowiem odbijający się echem w ścianach skalnych wiatr i szum spienionych, morskich fal, sprzyjają powstawaniu budzących grozę melodii i dźwięków.

Owo budzące podziw mieszany ze strachem miejsce spopularyzował w XIX w., podczas swojej podróży po Wyspach, kompozytor Felix Mendelssohn, tworząc utwór uznany przez krytyków za jedno z najwybitniejszych dzieł muzycznych- Uwerturę Hebrydy, opus 26 (The Fingal’s Cave). Wsłuchać się w koncert wzburzonych fal, odbitych echem w skalistej katedrze… Kamienna świątynia muzyki...

 

Fot.: Rosa Menkman, Dun Deagh, Magnus Hagdorn, Liangtail Lin, Graeme Pow